Το κείμενο σε PDF
Ο κοινοβουλευτισμός αποτελεί το δημοκρατικό άλλοθι του κρατικού και καπιταλιστικού συστήματος με στόχο την προώθηση των συμφερόντων της παγκόσμιας πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Σε αυτό το ετοιμόρροπο σπίτι που ονομάζεται κοινοβούλιο συγκεντρώνονται οι πολιτικοί όλων των αποχρώσεων και, ως καλοί επιστάτες, νομοθετούν και ψηφίζουν διατάξεις, που θα εξυπηρετήσουν το μεγάλο αφεντικό, το κράτος και το κεφάλαιο.
Τα πολιτικά κόμματα ως κορμός της λειτουργίας του κοινοβουλευτισμού, δηλαδή οι αντιπρόσωποι στους οποίους ο «λαός», η κοινωνία, έχει αναθέσει να διαμεσολαβούν για τις ζωές μας ευθύνονται για τη λεηλασία της γης, τη διάλυση του κοινωνικού ιστού, την συρρίκνωση ή κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων. Ακόμη, ευθύνονται για την επιβολή νέων κοινωνικών και εργασιακών σχέσεων που χαρακτηρίζονται από την υποταγή και την υπακοή στις νόρμες της εξουσίας (πολιτικής, οικονομικής, μιντιακής κλπ) και του συστήματος, την αυθαιρεσία και τη διαφθορά σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας (υγεία, εκπαίδευση κλπ), για την καταστροφή και τον πόλεμο.
Ξέρουμε ότι η αντιπροσώπευση, μέσω της ανάθεσης και της διαμεσολάβησης, είναι ο περιορισμός της άσκησης της πολιτικής και της λήψης των αποφάσεων σε λίγους, στους από πάνω. Απαξιώνει και αγνοεί τόσο το άτομο όσο και την κοινωνία στο σύνολό της, στοχεύει στην βίαιη ή μη απόσπαση συναίνεσης των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων και συμβάλλει στην εμπέδωση του αστικού σοφίσματος του «κοινωνικού συμβολαίου».
Μέσω της ομογενοποίησης, το σύστημα και η πολιτική του τάξη επιχειρεί να επιβάλλει την κυριαρχία του με μια γλώσσα θρησκευτική, ρατσιστική/φυλετική, ταξική ή και «επαναστατική» (υπάρχει και η αριστερή προοδευτική εναλλακτική) που το μόνο που κάνει είναι να προσφέρει στους από κάτω μια ψευδαίσθηση «συλλογικού», για να αποσπάσει τη συναίνεση τους κι έτσι να διαιωνίσει τη διαίρεση της κοινωνίας σε καταπιεστές και καταπιεζόμενους.
Στη ιστορία αυτό επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά. Και σε κάθε στροφή του κόσμου εμείς βρισκόμαστε πάντα στη θέση των από κάτω, του εκμεταλλευόμενου, του λεηλατημένου, του απαξιωμένου.
Δε λέμε μόνο ότι πρέπει να γκρεμίσουμε αυτό το ετοιμόρροπο σπίτι που λέγεται κοινοβούλιο και να διώξουμε αυτούς που βρίσκονται μέσα. Λέμε ότι πρέπει να καταστρέψουμε τις κοινωνικές σχέσεις που ορίζουν κάποιους να βρίσκονται πάνω εις βάρος των από κάτω.
Απορρίπτοντας έτσι την λογική της ενσωμάτωσης, της διαμεσολάβησης και της ανάθεσης των ζωών μας στα χέρια κάποιας ελίτ, στεκόμαστε ενάντια στον κοινοβουλευτισμό.
Δεν παρακολουθούμε απαθείς από τον καναπέ μας το «τέλος της ιστορίας», δηλαδή το συλλογικό μας θάνατο.
Αγωνιζόμαστε για μια κοινωνία στην οποία θα αποφασίζουμε εμείς για τον εαυτό μας. Αυτοοργανωνόμαστε, χτίζουμε τις αντιστάσεις και τις εξεγέρσεις μας, όχι σε κάποιο μακρινό μέλλον, αλλά εδώ και τώρα, απαντώντας παράλληλα στο «πώς», «πότε», «με ποιον». Αυτοί δεν μας έχουν ανάγκη για να αποτύχουν, εμείς δεν τους χρειαζόμαστε για να ζήσουμε.
Ενάντια σε λογικές διαμεσολάβησης, αντιπροσώπευσης και ανάθεσης.
Συμμετοχή – Αυτενέργεια – Κοινωνική Αυτοδιεύθυνση
Κοινωνική επανάσταση για μια κοινωνία Ελευθερίας, Ισότητας και Αλληλεγγύης